De ontwikkeling van autonome vaartuigen gaat momenteel zeer hard. Deze evolutie kan zowel de maritieme, als het dagelijkse leven sterk beïnvloeden. Ik maak de link met de ruimtevaart, want die bracht tal van ontwikkelingen zoals satellietnavigatie, met zich mee die een impact hebben op ons dagelijkse leven. Ik verwacht een vergelijkbaar effect met de autonome vaart: niet alle schepen worden onbemand en autonoom, maar de impact wordt toch overal voelbaar.

Waarom? Ten eerste kunnen onbemande vaartuigen enorme hoeveelheden data verzamelen, ook op plekken die voor bemande toestellen onbereikbaar zijn. Die data worden in het dagelijkse leven gebruikt voor weersvoorspellingen, in verkeerscentrales, stromingsmodellen en tal van andere toepassingen die hierdoor betrouwbaarder worden.

Daarnaast heb je de technologie die onbemand varen mogelijk maakt. De bouwstukken zijn o.a. performante camera’s met automatische beeldherkenning, efficiënte voorstuwing, autopilots die autonoom uitwijken conform de verkeersregels, koersberekening op basis van weersverwachting,… Deze technologieën kunnen ook op bemande vaartuigen geplaatst worden en zo de scheepsvaart veiliger, groener en efficiënter maken.

De omvang van de oceaan en de processen en activiteiten die erin plaatsvinden, blijven me inspireren. Van grote offshore schepen tot fysische processen. Getijden zijn een mooi voorbeeld. Voor onze kust gaat het water tweemaal per dag een paar meter omhoog en naar beneden. We zijn dat gewoon en dat lijkt banaal, tot je verder kijkt en studeert welke processen het drijft en hoe verscheiden de impact is.

Ik heb ook een voorliefde voor ijs en de uitdaging om te werken in gebieden zoals Oost-Groenland. Daar krijg ik vooral energie van de uitdaging om met extremen om te gaan: voor je materiaal, je meetinstrumenten, maar ook voor mezelf persoonlijk.